20 July 2004 Ruediger Niehl
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell-check


page 657, image: s681

PRAECOCIS REI.

Adhuc in herba aret iam olus tectorium.
Altamens tarda antecedit temporis volumina.
Ante tempus floruistis ante brumam arebitis.
Celsior virtus fugacis tempora aevi praevenit.
Est adhuc in herba, iamque gluma tectorum aruit.
Alammafumo mixta durat, flammapura, mox perit.
Indoles alta haud moratur temporis volumina.
Indoles caelestis annis est suis velocior.
Indoles summa haud moratur temporis pingues moras.
Longius plerumque durant quae vigescunt tardius.
Mortis est siguum imminentis mente cona iunior.
Morte imminentis index est iuventa anilior.
Mortis index est citatae iunior statim senex.
Nestorem quise in iuventa praestat, haud vivet diu.
Nil diu durare fati lex sinit puleri aut boni.
Non diu est, autumnitatem qui puer vere explicat.
Non solet durare longum quod cito ad finem venit.
Rarius quisquam perennat qui puero spirat virum.
Res stupenda, imbe bis aevo, pectore incano puer.
Vere primo autumnit atem qui sapit, diu haud sapit.
Vix diurna in iuventa cui sinis prudentia est.
Vix diuturnae iuventa est qui nimis sapit puer.
Amygdalus nux omniumprimaria est.
Pomum omne praecox decidit statim arbore.
Raro diurnat indoles praecox nimis.
Raro aiurnat ingenis praecox vigor.
Raro perennat qui puer spirat virum.


page 658, image: s682

Raro senescit qui puer senem onepat.
Repente cresoit quidquid her oum est genus.
Vix ooncoquas felicitatem praecocem.