20 July 2004 Ruediger Niehl
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell-check


page 281, image: s305

EXCUSATIONIS.

Nil Deo mage est iniquum, quam reus se purgitans.
Nil Deus sic odit atque purgit antem se reum.
Qui Deo se purgat is bis, imo ter, reus Deo est.
Qui sibi se excusat, ipsum quid nisi accusat. Deum?
Non putavi, principi omnis turpis excusatio est.
Ad suiexcusationem quisque pronus est nimis.
Criminis manifestirubique est excusatio impudens.
Est mali excusare crimen: crimen excutit probus.
Est sine excusatione sponte qui sila est malus.
Non opus se excuset, in quem nullus actor exiit.
Nuspiam cui ante crimen est sui excusatio,
Plur imum excusatic nis in se habet necessitas.
Qui nocens se excusat, annon duplicem poenam ferat.
Qui sciens prudensque pecat, quei sit excusabilis?
Quem Dominus odit frustra ei excufatio est.
Qui purgat sese Deo crimen triplat.
Quisquis sibi se excusat, accusat Deo.
Sophis pacet mintmissima excusatio.


page 282, image: s306