HIc natus est anno Christi millesimo, quingentesimo, quadragesimo
nono, die decimo sexto Iannarii, Lindavii ad lacum Acronium, patre
viro nobili Hieronymo Pappo, consule Lindaviensi prudentissimo, viro
armata togataque militia claro, et de religione ac repub. Christiana
bene merito: et matre itidem nobili femina, Barbara Funckia,
balthasaris Funckii, consulis Memmingensis filia.
Postquam in schola patria, a Martino Bremio Isnensi, viro doctissimo,
rudimenta trium linguarum principum, Latinae, Graecae et Hebraicae sic
satis percepisset: at que fundamenta Dialectices iuxta et Rhetorices
iecisset, mense Martio anni millesimi quingentesimi, sexagesimi,
secundi a parentibus, augendae eruditionis ergo, ad Argentinensem
Academiam primum missus est; ubi ad classem primam promotus, cam in
discendo industzriam et diligentiam adhibuit; ut anno proxime
sequempte, ad publicas auscultationes, a clarissimis tum temporis Acad.
ephoris admissus sit.
Hinc anno sexagesimo quarto Tubingam profextus, ibidem mense Septembri
eiusdem anni, aetatis decimo quinto, primum in Philosophia gradum
adeputs est. Indeanno sexagesimo sexto ad aulam vocatus, generosorum
duorum Comitum Falcosteinensium, Wolfgangi et Friderici Melchioris,
privatam institutione suscepit. Cum vero parens ipsius ardentissimo
purioris doctrinae zelo flagraret, et religionis sincerae acerrimus
videx ac propugnator esset; utpote qui non solum Wittemberga,
reverendi Patris, Martini Lutheri, anditor diligens fuerat; sed
imperterritum se quoque testem eidem praebuerat, cum anno decimo
octavo a Leone decimo Pontifice, revocatione thesium de indulgentiis
propositarum urgente, et diris anathematum comminationibus comfessore
Dei gravante; ad generale ille atque liberum et legitimum concilium
appellaret; voluit hic parens, ut vitae aulicae filius valediceret, et
ad Academiam rursus se conferret; studiumque sanctae Theologiae,
Tubingae prius inchoatum continuaret, sicque appellatioem Lutheri,
cuius testis ille fuerat, quantum posset, prosequeretur.
Anno itaque sexagesimo septimo, mense augusto Argentoratum revetsus,
totum se studio Theologico addixit, in quo moderatore, et praeceptorem
habuit Ioannem marbachium, Acad. Argentinensis tum professorem, et
ecclesiae Antistitem. In eodem studio tantos, divina gratia,
progressus fecit, ut biennio post Reichovillam missus ist; ubi ea
fidelitate ministerium suum obiit; ut eius loci Superattendenti,
Nicol. Cancerino carus acceptusque fuerit.
Revocato inde anno millesimo quingentesimo septuagesimo, aetatis
vicesino primo, ad Argentinensem Academiam, lectio primum Hebraica
demndata est, mox propter singulares ingenii dotes, et Theologica
professio in scholoa, et docendi munus in ecclesia commissum. Ad eos
igitur dignitatis gradus evectus, quo maiori auctoritate officiis sibi
commissis praecsset; anno septuagesimo primo a clarissimis Academiae
Basiliensis Professoribus, tum tem poris, Magisterii gradu
condecoratus est.
Post honestissimo Facultatis Argentoratensis scholae Theologicae
testimonio instructus, Tubingam iterum petiit, cum que ibidem
cruditionis suae aliquot speccimina edidisset: vicesimo tertio Novemb.
anni septuagesimitertii S. Theologiae Doctor, suina cum laude et
applausu renuntiatus est.
Ad Argentinenses reversus, Spartam, quam nactus ferat, ornavit; et
utrique officio, tam Academico, quam Ecclesiastico, qua potuit fide,
dexteritare et industria praefuit. Matrimonio sibi dehinc iunxit,
virginem Mariam Magdalenam, ex vetustissima Linsiorum a Dorndore
familia, oriundam quae cum prudentia, observantia, humanitate, et
morum amabilitate eidem conhabitavit. Ex ea suscepit filium unicum
avitae laudis aemulum, Ioannem Pappum. In Academia ea non solum
praecipuos S. scripturae libros explicuit, et commentationibus
illustravit; sed ad tempus Historica quoque professus est, anno
octuagesimo septimo ad hanc subeundam prodinciam vocatus. Christianae
religionis nostrae capita fere omnia disputando defendit; eorumq
veritatem contra adversarios tam Pontificios, quam Calvinianos publice
asseruit Visitaturam collegiorum et Academiae semel, Decanatum vero
quinquies gessit, et Rectoris Magnifici officio bis functus est. Ubi
erga collegas humanum, erga officium facientes studiosos benevolum,
erga negligentes, gravem et severum se praebuit.
In ecclesia Argentinensi anno septuagesimo octavo pastor summi templi
est factus, cui tamen officio ob multas ac varias, tam Academieas,
quam ecclesiasticas occupationes; abdicare sese, anno nonagesimo
tertio, coactus est. Conventui eccleciastico, per annos viginti novem
praefuit, anno octuagesimo primo ad hoc officium cooptatus. In co
autem tanta prudentia versatus est; ut ecclesiarum ministri,
inspectioni illus commissi, consilia et actiones ipsius suspexerint et
admirati sint, Deoque pro eximiis in ipsum collatis donis, gratias
egerint.
Exteris quoque ob nominis celebritatem innotuit. Nam anno nonagesimo
Ementingam ad habendum cum Pontificiis colloquium: et anno nonagesimo
primo Augustam, una cum Nicolao Selneccero ad componenda intestina,
quae lbidem exorta erant dissidia, vocatus est. Discipulos plurimos
habuit, quorum plaerique magna cum laude, non solum ecclesiis in
Argentinensi
urbe et agro praesunt; sed in aliis quoque Germaniae locis ministerio
funguntur, et cum fructu, quae ab illo acceperunt, ecclesiae
communicant.
Cum autem annos quadraginta duos, ecclesiae et scholae, pro virili sua
inserviisset; placuit omnipotenti Deo, enervato laboribus corpore,
curis atque molestiis variis exagitatum, liberare, et ad se ex
hacaerumnosa vita placido mortis genere, absque manifesto acrioris
doloris sensu, somnum seferentis, ad patriam caelestem vocare. Quod
factum die decimo tertio Iulii, anno, quem ipse hoc versu, si bi in
inscriptionibus familiari, expressit:
AD flneM sI quis se parat, ILLe sapIt
Scripta tam didactica, quam polemica aliquot edidit. Restant plura,
partim unchoata, maturiatatem tame nondum adepta, partim vero
absoluta, dugna quae et ipsa lucem adspiciant.
De controversia, quae ei cum I. Sturmio intercessit, exstant libri: ad
quos lectorem cupidum remittimus. Nobis haec in praesentia sufficiunt,
desumpta ex scripto publice proposito, et exconcione in funere eius
habita.