MARPURCI Cattorum metropoli Wigandus Happelius exilium terrenum orditur, anno a partu Virginis, millesimo, quingentesimo, vicesimo secundo. In patrio ludo primis literis tinctus, ubiad Academiae auditoria publica admissus fuit: linguarum studia, et inprimis Hebraicae, fervide est amplexus. In hactantos fecit adsiduo labore progressus: ut dignus habitus sit, cui sanctae linguae publicae professio commendaretur.
Interea autem dum ipse Hebraea docet; discipulum iurisconsultorum agit, acin sacrarum legum studio tantus evasit: ut axiomate Iureconsultorum, solcnni Academiarum more, fuerit
ornatus. Itaque ad professionem sacrae linguae codicis quoque explicatio ei fuit commissa: quam ad vitae finem usque fideliter obiit.
In caelestem patriam migrat Marpurgi, anno Christi millesimo, qingentesimo, septuagesimo secundo, die vicesimo primo Martii: cum in terris ogisser annos quinquaginta. Est in eum P. Nigidii epigramma eiusmodi:
Exstinctus periie robusta aetate Wigandus
Hauppelius, patriae maxima fama suae.
Is docuie sanctam iuvenes cognosscere linguam,
Atque bipartiti gloria iuris erat.
Quin et ius ipsum Doctoris more legendo
Insignem laudem retrulit atque decus.
Consul erat prudens, venerandi norma senatus,
Acceptus patria, civibus atque suis.
Consilius iuvit nostrum persape Lyceum,
Atque fuit nosira firma columna scholae.
Et porerae fdix a quolibet ille videri,
Ctem secuit vita stamina Parca ferox.
Res permutavit felici sorte caducas,
Caelestis nactus gaudia vera throni-
Exspirans animam, tua vielnera, Christe redempsor,
Est hominum fassiis tollere sola scelus.
Pantal lib 3. Prosopograph. P. Nigid. in catal. profess. Marp.